Për shumë njerëz, ideja për të marrë një fluturim 13-orësh nuk është joshëse. Por disa linja ajrore tani po përgatiten për fluturime pa ndalesë prej 20 orësh ose më shumë, të njohura si fluturime me distanca shumë të gjata. ‘Qantas’ ka porositur avionë që do të lejojnë linjën ajrore australiane të ofrojë fluturime pa ndalesë nga Sidnei dhe Melburni në Nju Jork dhe Londër. Disa mund të mendojnë se fluturimet pa ndalesë janë të përshtatshme. Të tjerët mund të ndiejnë se nivelet e tyre të stresit kalojnë çdo limit.
Arritja në kohë deri tek aeroplani mund të jetë stresuese që në fillim. Mbërritja në aeroport në kohë, gjetja e rrugës rreth terminaleve të mëdha dhe të panjohura, barrierat gjuhësore, siguria dhe më pas hipja në atë aeroplan me qindra të huaj për gjithë ato orë me atë objekt që duket si pa asnjë shpëtim. Ju mund të mendoni se sa më i gjatë të jetë fluturimi, aq më keq bëhet. Epo, efektet e fluturimit janë të ndryshme si për trupin ashtu edhe për mendjen dhe kjo fillon me nivelin tuaj të jashtëm të shëndetit fizik dhe mendor.
Ka dy grupe të përgjithshme njerëzish që kanë frikë nga fluturimi. Së pari, ka nga ata që kanë një çrregullim ekzistues paniku ose agorafobi, një frikë nga hapësirat e mbushura me njerëz. Pastaj ka njerëz që kanë frikë se avioni do të rrëzohet. Richard McNally, një profesor i psikologjisë në Universitetin e Harvardit thotë se:
Ata në grupin e parë zakonisht kanë një histori paniku në vende ku ‘arratisja’ është e papërshtatshme ose e vështirë, si në metro, aeroplanë ose dyqane të mbushura me njerëz. Ata në grupin e dytë kanë shumë keqkuptime se sa të zakonshme janë përplasjet.
Por sapo të jeni në ajër, ndryshimi midis një fluturimi 13-orësh dhe një fluturimi 20-orësh mund të mos jetë aq i rëndësishëm.
Çdo ankth që mund të kenë njerëzit e frikësuar pas hipjes në aeroplan do të zvogëlohet pasi ato ngjarje të frikshme nuk arrijnë të materializohen. Edhe vetë sulmet e panikut nuk janë të rrezikshme dhe ato zhduken vetë.
Një efekt anësor i madh fizik i fluturimit, pavarësisht nëse jeni në distanca të gjata apo shumë të gjata, është vonesa në avion. ‘Jet lag’ ndodh kur një person kalon dy ose më shumë zona kohore. Mund të bëjë që ritmi juaj circadian, ora e brendshme e trupit, të mos sinkronizohet dhe të shkaktojë vështirësi në gjumë, si dhe probleme me kujtesën dhe përqendrimin. Jochen Hinkelbein, profesor i Mjekësisë Urgjente në Spitalin Universitar të Këlnit dhe Zëvendës President i Shoqatës Gjermane për Mjekësinë e Hapësirës Ajrore thotë se:
Për çdo orë të diferencës kohore, një personi mund t’i duhet një ditë për t’u përshtatur. Ka përkeqësim, kur një person bën një udhëtim kthimi, duke kaluar disa zona kohore, brenda një kohe të shkurtër. Kjo ndodh, kur ritmi juaj i zgjimit dhe gjumit “çrregullohet plotësisht”.
Shërbimi Shëndetësor Kombëtar i Mbretërisë së Bashkuar (NHS) rekomandon që të ndryshoni orarin tuaj të gjumit në zonën e re kohore sa më shpejt të jetë e mundur dhe të dilni jashtë gjatë ditës, sepse drita natyrale do t’ju ndihmojë të përshtateni. Sasia e oksigjenit në një avion është e njëjtë me atë në tokë. Por kur fluturoni në lartësi të mëdha, presioni i ajrit në kabinë ndikon në mënyrën se si oksigjeni përthithet në gjak.
Niveli juaj i oksigjenit në gjak duhet të jetë midis 95-100%, por ai mund të bjerë kur jeni në ajër. Ky nuk është problem për shumicën e njerëzve të shëndetshëm. Por nëse keni një gjendje ekzistuese si astma ose sëmundje pulmonare obstruktive kronike (COPD), ju mund ta filloni fluturimin tuaj me një nivel më të ulët të oksigjenit në gjak dhe më pas të shihni që ai nivel të bjerë edhe më shumë gjatë fluturimit. Hinkelbein vijon duke thënë se:
Dikush me COPD mund të fillojë me 92% oksigjen në gjak në tokë dhe të përfundojë me 70% në aeroplan. Oksigjeni i ulët i gjakut mund të rezultojë në hipoksemi, e cila mund të shkaktojë dhimbje koke, gulçim, rrahje të shpejta të zemrës, kollë, konfuzion dhe një ngjyrë të kaltër në lëkurë, thonj dhe buzë.
Ndërkaq, nëse keni udhëtuar të paktën njëherë me avion me siguri keni pyetur veten se përse dritaret e këtyre mjeteve fluturuese janë të rrumbullakëta dhe jo katrore. Megjithëse forma e tyre mund të duket estetike nga ana pamore, arsyeja është shumë më e rëndësishme dhe më e trishtë se kaq, pasi ka të bëjë me dy aksidente të rënda ajrore. Më 10 janar 1954, fluturimi 781 u ngrit nga pista e aeroportit të Romës, Ciampino me 35 pasagjerë drejt Londrës.