Gjatë karrierës së tij, e cila zgjati më shumë se shtatë dekada me disa zhanre muzikore, momente historike dhe shumë prova dhe tragjedi personale, Little Richard ishte gjithmonë gati për kamera. Dokumentari i ri i Lisa Cortés, “Little Richard: I Am Everything” tregon se si një udhëtim i egër në jetën e yllit, ai gjithashtu paraqet modën gjatë atyre viteve. Vetë-përshkruar “arkitekti i rock’n’roll” ishte përpara kohës së tij në shumë mënyra. Dhe një nga ato mënyra ishte të dije se pamja e tij duhet të jetë po aq e paharrueshme sa tingulli i tij.
Pamja e tij e viteve 1950 me mustaqe të holla tregon se sa mendjemprehtë ishte, që në fillimet e tij. Richard nënshkroi kontratën e tij të parë diskografike në 1951 dhe pati një varg hitesh duke përfshirë “Tutti Frutti”, “Good Golly, Miss Molly” dhe “Lucille”. Ishte në këtë dekadë që ai zhvilloi pamjen e tij klasike. I veshur kudo, nga skena te performancat televizive e deri te fotosesionet rreth vitit 1959, qëndrueshmëria i siguroi që ai të njihej menjëherë. Ai e bëri atë të dashur për një brez të ri fansash të rinj të muzikës, duke përqafuar një tingull dhe pamje të krijuar vetëm për ta. Dhe ashtu si klithma e tij e famshme, ajo e përshkoi shpejt SHBA-në dhe botën në epokën moderne.
Sigurisht, pamja nuk doli nga hiçi. Little Richard lindi në 1932 dhe u rrit si një nga 12 fëmijët në Macon, Georgia. I rritur me një deformim të lehtë që i dha një ecje të pazakontë ai doli jashtë dhe më pas u dëbua nga shtëpia e familjes. Duke u bashkuar me turneun e muzikantëve zezakë të quajtur Chitlin’ Circuit, ai kënaqej me një kulturë që ishte më lejuese për të rinjtë queer me ngjyrë dhe vetë-shprehjen e tyre. Gjatë këtyre viteve të hershme, Richard ishte në gjendje të eksperimentonte me pamjen e tij. Ai ndonjëherë performonte nën emrin e Princeshës LaVonne, ose saktë, falë bukurisë së tij të rëndësishme, The Magnificent One.
Esquerita, një këngëtar që Richard e takoi në stacionin e autobusit në Macon, e inkurajoi më tej yllin për stilin e flokëve dhe mustaqeve. Little Richard u bë një yll i mirëfilltë në 1955, falë “Tutti Frutti”duke shitur një miliona kopje në SHBA dhe MB. Ç’është më e rëndësishmja, pamja e tij dhe e mustaqeve mund të kishte ardhur nga kultura queer.
Ai i dha botës androgjininë e mrekullueshme, e cila do të bëhej një pjesë thelbësore e rock’n’roll.
Mesa duket i zgjuar, i respektuar ai mund të shihej se po ndiqte shembullin e dhënë nga muzikantë të tjerë zezakë duke përfshirë Fats Domino, i cili kishte veshur një kostum dhe kravatë. Pamja e Richard, një fytyrë paksa shumë perfekte dhe rrobaqepësi e krijuar për të lëvizur ishte një faktor vendimtar për këtë rrethim. Në të vërtetë, pamja e tij ishte thelbësore për arsyen pse fëmijët e pëlqenin Richardin. Duke folur në Little Richard: I Am Everything, regjisori i filmit John Waters flet për ndikimin që Richard pati tek ai si një i ri duke u rritur në Baltimore.
Waters nuk ishte i vetmi. Të gjithë, nga James Brown tek The Rolling Stones, u frymëzuan prej tij, Brown madje filloi karrierën e tij si imitues i Richard. Kur Richard vdiq në vitin 2020 në moshën 87-vjeçare, kitaristi Steve Van Zandt tha se ai i dha botës “androgjininë flagrante, e cila do të bëhej një pjesë thelbësore e rock’n’roll-it”. Një fotografi e tij me The Beatles në turneun në Britaninë e Madhe në vitin 1962 kur, siç thotë Richard askush nuk i njihte ata përveç nënave të tyre nxjerr fuqinë e yjeve.
Richard u përkul në identitetin queer në mënyrë më eksplicite, me rroba që përkulnin normat gjinore dhe paraqitjet në skenë . Jumpsuits, pelerinat, bluzat e prera, xixat dhe teminat i zëvendësuan kostumet. Richard mbeti i vetëdijshëm se ajo që vishte kishte fuqi. Pas një shfaqjeje të stuhishme nga Janis Joplin në Festivalin Pop në Atlantic City në vitin 1969, ai iu drejtua menaxherit të tij dhe i tha:
Më sill kostumin tim të pasqyruar. I shkëlqyeshëm nga skena, ai sërish vodhi pamjen.
Edhe nëse pamja e tij e njohur i kishte rrënjët në kulturën e nëndheshme queer të viteve të formimit të tij dhe veshjet e tij festive simbolizonin një ndjenjë çlirimi, Richard u rrit në një familje thellësisht fetare. Luftimet e tij me seksualitetin e tij ishin një temë gjatë gjithë jetës së tij, një temë që kaloi nga vetëpranimi në denoncimin e “mënyrës së jetesës së homoseksualëve”. Në vitin 1995, ai i tha revistës Penthouse:
Kam qenë homoseksual gjatë gjithë jetës sime dhe e di që Zoti është një Zot i dashurisë, jo i urrejtjes.
Por, në vitin 2017, ai tha se të qenit homoseksual ishte “i panatyrshëm”. E gjithë kjo doli në atë që ai kishte veshur duke filluar nga vetë-shprehja e kostumeve dhe veshjeve pompadour deri tek veshjet më tipike heteronormative të xhinseve, xhaketave me zinxhir dhe syzeve të diellit. Edhe me këto beteja, stili i Richard pa dyshim e ndryshoi lojën për njerëzit LGBTQ+ në sytë e publikut.